Opryszczka to choroba zakaźna powodowana przez wirus HSV-1 lub HSV-2, czyli jeden z dwóch typów wirusa opryszczki zwykłej. Objawy zakażenia pojawiają się zazwyczaj po 6–8 dniach, choć okres inkubacji może wynosić nawet 26 dni. Przed pojawieniem się zmian w postaci grudek
i bolesnych pęcherzyków wypełnionych płynem obecne są także takie objawy jak ból, pieczenie, świąd i mrowienie. Pęcherzyki opryszczkowe pękają samoistnie, a na ich miejscu pojawia się owrzodzenie, które ustępuje po kilku dniach, zwykle nie pozostawiając śladów. Opryszczka ma charakter nawrotowy, przy czym kolejne pojawianie się zmian ma zwykle łagodniejszy charakter,
a proces ich gojenia trwa krócej. Zakażenia wirusem opryszczki nie można wyleczyć – jeśli doszło do zakażenia, wirus już zawsze będzie obecny w organizmie w postaci uśpionej. Objawy chorobowe, czyli zmiany skórne, mogą (choć nie muszą) pojawić się, gdy organizm osoby zakażonej jest osłabiony: w wyniku stresu, przemęczenia, niedożywienia, gorączki, wyziębienia, zabiegów chirurgicznych i stomatologicznych czy zakażeń górnych dróg oddechowych. U kobiet będących nosicielkami wirusa HSV-1 częstą przyczyną pojawienia się objawów opryszczki na ustach (popularnie nazywanej „zimno”) jest miesiączka, zwłaszcza wówczas, gdy odporność organizmu jest dodatkowo osłabiona przez infekcję czy stres³.

Wirus opryszczki wargowej HSV-1 przenosi się z wydzieliną pęcherzykową, śliną czy też przez bezpośredni kontakt z błonami śluzowymi oraz poprzez pocałunki, picie z jednego naczynia, korzystanie ze wspólnych sztućców, maszynek do golenia i ręczników. Aby uchronić się przed zakażeniem wirusem HSV-1, należy przestrzegać zasad higieny – nie pić z tego samego kubka czy butelki, co inna osoba, dokładnie myć sztućce i używać wyłącznie własnego ręcznika oraz osobistych maszynek do golenia. Opryszczka najbardziej zaraźliwa jest w fazie pęcherzyków (płyn
z pęcherzyków zawiera największą ilość wirusów), ale możliwe jest zakażenie także od osoby, która  skórą, np. jest jedynie nosicielem wirusa HSV-1 i nie ma żadnych objawów³.

W większości przypadków, zmiany w okolicach ust wywołane przez wirus opryszczki nie wymagają konsultacji z lekarzem. Do lekarza rodzinnego należy zgłosić się w przypadku, gdy zmiany są liczne i rozległe, gdy towarzyszy im gorączka i złe samopoczucie oraz gdy obecne są czynniki zwiększające ryzyko powikłań, takie jak obniżona odporność, leczenie onkologiczne, ciężkie choroby skóry czy przyjmowanie niektórych leków (glikokortykosteroidów). Kontakt z lekarzem jest również konieczny, gdy opryszczka dotyczy narządu wzroku.

Leczenie opryszczki wargowej zwykle polega na miejscowym stosowaniu preparatów wysuszających. Można też stosować leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe³.

Opryszczka wargowa jest dość częstą chorobą i ma charakter nawrotowy. W łagodnej postaci nie wymaga wizyty u lekarza i stosowania leków dostępnych na receptę. Wiele osób stosuje domowe sposoby na opryszczkę, takie jak smarowanie zmian czosnkiem lub cebulą z uwagi na ich właściwości antyseptyczne i przeciwwirusowe. Takie metody leczenia opryszczki nie mają jednak potwierdzenia w badaniach naukowych, a mogą dodatkowo podrażnić skórę, dlatego nie zaleca się ich stosowania. Nie należy również przekłuwać pęcherzyków z płynem – zmiany zwykle ustępują po kilku dniach,
a przy nawrotach opryszczki i przy stosowaniu odpowiednich preparatów nawet po kilku godzinach. Niewłaściwe postępowanie może natomiast prowadzić do powikłań, w tym zakażeń bakteryjnych
i grzybiczych oraz do rozsiewania się zmian na inne okolice ciała³. Preparaty na opryszczkę dostępne w aptekach bez recepty, to na przykład płyn na skórę Sonol, który działa m.in. znieczulająco, przeciwświądowo i przeciwwirusowo⁴.

Opryszczka to choroba wirusowa, która może zaatakować różne okolice ciała. Wyróżnia się dwa główne rodzaje opryszczki z uwagi na typ wirusa powodującego objawy chorobowe. Wirus HSV-1 (Herpes simplex virus-1) najczęściej powoduje opryszczkę na ustach i twarzy. Za opryszczkę narządów płciowych zwykle jest odpowiedzialny wirus HSV-2 (Herpes simplex virus-2). Do zakażenia HSV-1 zwykle dochodzi w dzieciństwie, a HSV-2 podczas kontaktów seksualnych.  Oprócz opryszczki ust i narządów płciowych może pojawić się  opryszczka m.in.: błony śluzowej jamy ustnej i gardła, narządu wzroku czy skóry³.

Sonol płyn na skórę to produkt leczniczy zawierający trzy substancje czynne – lewomentol (Levomentholum), kwas salicylowy (Acidum salicylicum) i tymol (Thymolum). 1 ml preparatu zawiera 21 mg lewomentolu, 21 mg kwasu salicylowego i 2 mg tymolu oraz substancję pomocniczą: glikol propylenowy. Sonol płyn ma działanie bakteriobójcze i łagodzi świąd związany ze zmianami spowodowanymi przez wirus opryszczki. Stosuje się go pomocniczo w leczeniu chorób infekcyjnych skóry wywołanych m.in. wirusem HSV-1. Lewomentol wchodzący w skład płynu Sonol działa znieczulająco, bakteriobójczo i przeciwświądowo. Tymol i kwas salicylowy wspomagają działanie lewomentolu i zapobiegają namnażaniu się bakterii. Składniki te wzmacniają antyseptyczne działanie leku. Tymol ma również działanie przeciwwirusowe – hamuje rozwój infekcji spowodowanej przez wirus opryszczki pospolitej (HSV-1)⁴.

Lek Sonol nie jest wskazany do stosowania przez kobiety w ciąży. Leczenie opryszczki za pomocą płynu Sonol w czasie ciąży i karmienia piersią jest możliwe jedynie po konsultacji z lekarzem i tylko w przypadku, gdy jest to bezwzględnie konieczne⁴.

Sonol płyn na skórę można stosować u dzieci powyżej 12. roku życia⁴. W każdym przypadku aplikowania preparatu, także u osób dorosłych, należy zwrócić uwagę, czy zastosowanie leku nie powoduje reakcji alergicznej w postaci zaczerwienienia – może pojawić się ona przy nadwrażliwości na którykolwiek ze składników leku. Lek zawiera glikol propylenowy, który może wywoływać podrażnienie skóry. W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości lub innych objawów niepożądanych należy zaprzestać stosowania preparatu i skonsultować się z lekarzem. Preparatu Sonol płyn na skórę nie należy stosować na otwarte rany, błony śluzowe i uszkodzoną skórę oraz
w przypadku rozległych zmian złuszczających (np. w łuszczycy)⁴.

Lek Sonol należy stosować według wskazówek podanych w ulotce dołączonej do opakowania. Preparat przeznaczony jest do stosowania miejscowo, na skórę. Należy nakładać cienką, równomierną warstwę na miejsca swędzące i wykwity na wargach. Początkowo zaleca się aplikować lek Sonol 4–5 razy dziennie⁴. Gdy objawy zaczynają ustępować, zaleca się stosować preparat 2–3 razy dziennie⁴. Leku nie należy stosować z innymi preparatami zawierającymi składniki złuszczające, np. rezorcynol, siarkę, ponieważ może wystąpić podrażnienie skóry⁴.

Lek Sonol stosuje się miejscowo w leczeniu pomocniczym chorób infekcyjnych skóry m.in. opryszczki wargowej, spowodowanej przez wirus HSV-1⁴.